Van Rotorua naar Wellington

Vrijdag 2 december 2011
Een korte rit vandaag. Bij het vertrek was het droog, maar al gauw is het gaan regenen.
Even een klein stukje om via Kaweau. De gedachte is om daar even een kopje koffie te gaan drinken. Vlak voor Kaweau staat een fabriek waar nogal wat “stoom” vandaan kwam. Tevens hing er een penantrante lucht in deze omgeving. In he plaatsje zelf was weinig te beleven. Er even gewandeld, maar er is veel leegstand en het ziet er niet allemaal gezellig uit. Mede vanwege de penantrante lucht zonder koffie doorgereden.
Een mooie route langs de meren, maar het regent nog steeds waardoor er weing zicht over het water is.
Langs de weg even voorbij het plaatsje “Tikitere”staat een bord “Hells Gate” mudbad en je bent er al voorbij. Dus even naar een afslag, keren en terug. Hier hangt dezelfde penatrante lucht en zien we ook de “stoom” weer. Het blijken vulkanische gebieden te zijn, waar het water in diepere lagen verwarmd wordt om vervolgens naar de oppervlakte te komen. De penantrante lucht blijkt zwavel te zijn. Het is even droog, dus toch maar aan de wandeling van een uur begonnen. Langs verschillende modder poels waar de “stoom”vanaf komt. Volgens de bordjes die erbij staan is de watertemperatuur ca 122 graden even onder het oppervlak. In de regen de rondwandeling afgemaakt en terug naar het office voor een kopje koffie. In het cafe gedeelte was men bezig met een verbouwing, dus geen koffie.
Door naar Rotorua. Het is inmiddels 11:30 uur. Voor Rotorua zien we een shop center, dus daar de koffie gedronken. Tijdens de koffie eens gekeken waar we in Rotorua moeten zijn voor de overnachting. Op het adres staat Hamaruna, Rotorua. Volgens de kaart zit Rotorua aan de zuidkant van het meer, en nu zien we dat Hamaruna aan de noordkant zit, zo’n 22 km verderop. We zitten dus verkeerd. Dan maar naar de andere kant van het meer.
B&B Springwaters gevonden. Een mooie locatie. Nadat we ons gemeld hebben kregen we koffie en tekst en uitleg over de omgeving. Mevrouw had zoveel te vertellen dat we nauwelijks weg konden komen.
Vlakbij is een mooie wandeling door een bos met redwood bomen naar een “Hot water Spring”. Leek ons leuk om mee te beginnen. Een mooie wandeling door de omgeving. De redwood bomen blijke Sequoia bomen te zijn, die zo’n 100 meter hoog kunnen worden. Deze die hier staan zijn zo’n 50 meter hoog en onder 2 meter doorsnede. Langs het pad loopt een water dat zo helder is dat je op de bodem kan kijken, waar wit zand ligt. Inmiddels hebben ze ook boven ons de schuiven weer geopend. Behoorlijk nat zijn we weer terug.
Het is nu 15:00 uur en toch tijd om naar het centrum van Rotorua te gaan, om even te shoppen, wandelen, eten en terug naar Hamaruna voor de overnachting in B&B Springwaters.

Zaterdag 3 december 2011
Begonnen met een uitgebreid ontbijt. De gastouders hebben een tafel gedekt met een ontbijt voor een week. Je schaamt je eigenlijk als maar enkele sneetjes brood, wat yoghurt en fruit eet. Er ligt nog genoeg voor de rest van de week. Het is gezellig en er wordt veel verteld, wederom wat lastig om weg te komen. Buiten regent het toch willen we het programma voor vandaag gaan doen. Tegen negenen toch in de regen vertrokken naar de “Okere Falls”. Het regenen is overgegaaan in gieten, maar de Umbrella gepakt en het water getrotseerd. Foto’s maken en de regen gaat niet erg goed, dus na een kwartiertje de (af) terugtocht naar de auto.
Door naa Bleu- en Green lake. Het is maar een halfuurtje rijden, toch is het in die tijd opgehouden met regenen. Eerst even doorgereden langs diverse meren. De weg erlangs is ook mooi, met sommige hellingen van 22%. Ze zijn niet hoog, maar we zijn wel blij dat we ze met de auto nemen. (Je krijgt anders zo’n last van je kuiten). Terug voor de wandeling van 1½ uur rondom Blue Lake. Ook dit gaat met de nodig klim en daal partijen. Inmiddels schijnt het zonnetje weer en begint het wamr te worden.(mede door het wandelen).
De volgende stop is het “Redwood Centre”. Een bos / park met veel van deze Sequoia bomen. Hier staan er veel meer en zelf nog groter van omvang dan in het bos(je) waar we gisteren waren.
Inmiddels is het weer tijd om door te gaan naar Rotorua voor wat eten. Ook de auto geeft aan dat hij wat wil drinken. Nadat allen hun dorst gelest hebben terug naar Hamaruna voor de overnachting.

Zondag 4 december 2011
Goed geslapen in een lekker groot bed. Toen we opstonden regende (goot) het. Op de TV geven ze aan dat ze hier blij zijn dat het een keer regent, maar wij........
Net als gisteren weer een groot ontbijt, waar we wel aan beginnen, maar niet alles opeten.
De bedoeling is vandaag naar de “Geiser” in het Waiotapu Therminal park te gaan. Dat is zeker nog een uur rijden en we willen op tijd zijn voor het spektakel dat om 10:15 uur begint. Dus in de regen alles in de auto en weg. Onderweg houdt het op met zacht regenen en trekken ze alle schuiven open.
De goden zijn ons goed gezind, bij aankomst is het zowaar droog. We zijn ruim op tijd en zo te zien niet de enige. Zo tegen 10:15 komt er een man tekst en uitleg geen over de “Geiser”. Het blijkt dat er vroeger vlakbij een strafkamp was, de mensen te werk gesteld werden in het bos. Een van hen zocht een plek om zich te wassen en deed dat op de plek van de geiser, waar alleen wat stoom uit de grond komt. Na afloop gooide hij het stukje zeep in de opening, waarna na verloop van enkele minuten een fontein van water uit de opening kwam.
Ook nu is het alleen een slapende geiser, waar na toevoeging van een bepaalde stof (geen zeep meer) in de opening te gooien, na enkele minuten een fontein spuit. Even hierna trekken ze boven ons ook de schuiven weer open, waardoor de meesten snel verdwenen zijn.
We hebben tickets voor het park, dus ondanks de regen gaan we wandelen in het park. Na enige tijd is het buitje over en droog. De totale wandeling is 1½ uur. We beginen droog, maar haleverwege giet het weer. De tweede helft doen we nu in 5 minuten. Doorweekt vertrekken we naar de volgende locatie. De krater meren in Waimangu Volcanic Valley. Een ritje van 45 minuten, dus in de auto airco op max., om het enen en ander te drogen. Bij aankomst zijn de broeken en jassen weer droog. De sokken in de schoenen echter niet. Ook buiten is het inmiddels opgehouden met regenen. We gaan de uitdagen met de bergen aan. Hoogte verschillen van 300 meter en meer. Berg op, berg af, langs de krater meren van allerlei verschillende kleuren. Schitterend. De route is zodanig dat je op verschillende plaatsen met een bus terug kan, dus kunnen we ruim 2 uur door blijven lopen.
Na terugkomst (met de bus), is het weer gaan regenen.
Op zoek naar de volgende overnachting in“Bayview Wairekei Resort” te Wairakei. Dit is een enorm groot complex langs de snelweg SH1 (State Highway 1). Een mooie ruime locatie, van alles voorzien, goed restaurant, slecht bed.

Maandag 5 december 2011
Het is zowaar droog, nadat we onze ogen geopend hadden. Snel ontbijten en op weg.
Bij vertrek schijnt de zon !! en is het 17 graden. Eerst even boodschappen bij Countdown voor de lunch.
Na enkele kilometers zien we ene bord “Huka Falls, dus stop en kijken. Een mooie stroomversnelling waar het water met een enorme vaart doorheen gaat.
Nadat we verder gegaan zijn krijgen we nog wel een buitje. Volgens de kaart moeten we na verloop van tijd nog een waterval tegenkomen. We zien een bord “Scenic Reserve” en het is tijd om even te stoppen, dus de parkeerplaats op. Geluk, want het blijkt bij de “Waipunga Falls” te zijn. Een mooie 3 voudige waterval. Verder door naar Napier komen we geen bezienswaardigheden meer tegen. Wel is de natuur heel afwisselend, dan weer een stukje vlak, dan weer bergachtig. Ook de natuur zelf is afwisselend, verschillende soorten bomen, dan weer struiken in diverse kleuren. Sommige zijn paars, dan weer met gele bloemen. Een mooi gezicht.
Begin van de middag zijn we in Napier. De temparatuur is opgelopen naar 26 graden (volgens de auto). Eerst B&B maar even opgezocht, dat blijkt boven op de berg gelegen te zijn. De kamer heeft een mooi uitzicht over Napier en de Bay.
s’Middags langs het strand gewandeld en later in de binnen stad. Zo tegen 17:00 uur is vrijwel alles uitgestorven, winkels, coffe shops, etc. dicht. Het blijkt zelfs lastig te zijn om een eetgelegenheid te vinden voor een diner. Rest niet veel anders dan een snelle hap bij een chinees.

Dinsdag 6 december 2011
Na een heerlijk ontbijt (Bacon & Eggs) op weg voor een ruim 300km rit naar Wellington. Eenmaal buiten gekomen blijkt dat ze de afgelopen nacht een grijze deken over het landschap getrokken hadden. Het regent licht en is 17 graden. Het landschap is vrij vlak met veel wijngaarden. Aan de diverse reclames hadden we al gezien dat we in een wijnstreek zaten. Na verloop van tijd wisselt het landschap af met vee brijven (koeien en schapen). Inmiddels doemen vrij plotseling ook de bergen weer op, met grote hoogte verschillen. Het wolkendek wisselt de lichte regen af met fikse buien, waardoor het zicht beperkt is.
Dan zien we toch een bord langs de weg staan: “Pukaha Mount Bruce, National Wildlife Centre”. De regen is wat minder, dus toch maar even kijken. Binnen is een theatre met korte film en tekst en uitleg over de verschillende vogels. Ook de Kokako is hier te zien nen te horen. Deze vogel hadden we al eerder opgemerkt door zijn mooie zang melodie. In Russell heb ik geprobeert om het geluid op te nemen. De vogel zelf was niet te zien (had zich ergens verstopt in de bomen). Het blijkt dat deze Kokako in elke streek een andere melodie zingt. (Die in Russel is het mooist – vinden wij).
Toch het park maar in om de in de bossen gelegen kooien de vogels te zien en te horen. We zien wel de kooien (afrasteringen) maar de vogels zelf houden zich blijkbaar schuil in de regen. Volgens een van de medewerkers die de Kiwi’s gaat voeren komen ze wel te voorschijn als het beter weer is. Leuk, maar dat wordt lang wachten. Op de diverse paden is Annie inmiddels doorgelopen, als ik even blijf zoeken naar vogels om een foto te maken. Na verloop van tijd begint het te onweren en de regen gaat over in een stortbui. Voor mij een teken om met de apparatuur (natuurlijk geen papaplu bij me) rechtsomkeert te maken naar het office centrum en te schuilen. Het duurt nog zeker 5 minuten voor ik Annie (doorweekt) terug zie komen. Snel in de auto, airco op max... (om te drogen) en door naar Wellington.
In Wellington is het druk in het verkeer, dus met de navigatie de weg gezocht. B&B “Lambton Heights” ligt boven op een berg in het midden van de stad. Het zijn vriendelijke mensen waar we even mee gepraat hebben voor we (lopend)een restaurant opgezocht hebben.

Woensdag 7 december 2011
Vrije dag in Wellington. Vanwege het weer (regen) eerst naar het “Te Papa” museum. Dit blijkt een groot gebouw met 6 verdiepingen te zijn en.. vrij entree. Een stukje geschiedenis van Nieuw Zeeland. Er is zoveel te zien dat we er op een gegeven moment wat sneller doorgaan. We hebben gezien dat het buiten inmiddels niet meer regent en we wilden nog naar de Botanische tuin. Die is echter boven op de berg en wij lopen beneden. We zijn met de Cable Car naar boven gegaan waar tevens een museum over is. Hij blijkt albegin 1900 aangelegd te zijn. De eerste wagon uit 1905 staat er nog.
Vandaar uit kom je direct in de Botanische tuin. Ook hier weer een schitterende tuin met veel aparte bomen en planten. Hoewel midden in de stad (hooggelegen) waan je je weer midden in het bos. Een wandeling van ruim 2 uur waarbij je vrijwel niets van de stad ziet, alleen hoort.
Aan het eind van de middag terug naar de stad om wat boodschappen voor morgen te halen. We varen dan 08:25 uur al naar het Zuidereiland.
Na gegeten te hebben terug de berg op voor de overnachting.